Miti i ritreguar si art i jose saramanges ne romanin kaini

Kështu në këtë roman me një fjalë J. Saramago – ka përzgjedhur të e ironizojë mitin dhe religjionin monoteist, nga një kënd krejt ndryshe i materies duke dëshmuar dyluftimet –telashet njerëzore në rrethana të caktuara.
Kuptohet se një cytje e tillë si krijimtari -duket vazhdon të jetë në mënyrë të pa hetuar një letërsi e angazhuar , por kësaj radhe jo nga realizmi socialist , por i absurdit që i solli çmimin . Si duket autori sfidon matriksin hyjnor që ka vendosur drejtësia hyjnore . Zoti nuk mund të quhet i pa drejtë kur dikush qoftë edhe artistikisht tenton të i kritikojë matriksin e tij. Kjo komprometon vetë çmimin .
A ËSHTË ZOTI I PA DREJTË…?!!
Nëse më kulmorja e ndodhive në këtë roman gjendet në fund , atëherë duke konkretizuar, po plotësojmë se historia e ngjarjeve në roman , përfundon me një diskutim rebel të Kanit(vëllavrasës), me Zotin , i cili vazhdon edhe sot me sojin njerëzor si trashëgimtarë të tij dhe që kish nisur që në ndodhinë në Barkën e Nojës-Nuhut as .ose më mirë të themi që ishte përsëritur nga Koha e Ademit në të cilën jetoi Kaini Thjesht , koncepti bazë i vendosjes në tri kohët Kainit sikur ka mision se në këtë raporte asgjë nuk ndryshon në kohë tek shoqëria njerëzore –Lufta midis së keqes dhe së mirës..
Kështu sipas shkrimtarit- Zoti, torturon pa të drejtë krijesën e vet –njeriun, vetëm e vetëm për punë të tekave të veta dhe dredhive. Ai sipas shkrimtarit, nuk ishte i kënaqur me botën njerëzore , sepse e kish krijuar me defekte që në fillim krijesën e të vetë kur instaloi aparatin gjuhë me të cilën nuk kish sukses një komunikim normal .E me te i ra të ishte si bashkë kohanik edhe Kaini që Zoti e kish dënuar me një udhëtim të përhershëm në hapësirë dhe kohë që përfshinte prezencën e tij në kohën që shkoi , këtë që është dhe atë që do të vijë. Kaini që përjetoi shumë skena të llahtarshme edhe pse i binte të ishte kështu njëri nga të përjetuarit e përmbytjes kuptohet nuk i pëlqente ky ndëshkim i Zotit edhe pse vetë e dimë se ishte vrasës…?!
Ai i zemëruar me Zotin vendos t’ia prishë gjithë planet e shpëtimit duke aksidentuar të gjithë njerëzit e anijes së Nojës e duke përfshirë madje edhe vetë Nojën…?!!!
Aksidentet e tilla të kurdisura brenda anijes rrezikonin madje edhe vetë ekzistencën biologjike njerëzore – puna po shkonte larg…?!Në fakt autori Samaraga simbolikisht tërheq vërejtjen se agjendat e shkatërrimit njerëzor dhe gjithë matriksit që kish krijuar Zoti del të jetë i pa evitueshëm si kataklizmë. Në fakt esenca është krejt ndryshe , që sa herë natyrshmëria e raporteve të krijesave në planet prishet si paqe – pakt i djallit , Zoti doemos që do e shkatërrojë me përmbytje të reja , për të vazhduar një jetë komplet të re dhe në këtë situatë doemos që Zoti , nuk është i pa drejtë sepse ai ruan matriksin e vet të krijimit me të cilin ai sundon në të gjitha kohët-interpretimi ynë.
Pas gjithë kësaj- përmbytjes dhe dallgëve në ujë, Noja plak i shqetësuar dhe i inspiruar nga urdhri i Zotit, me qëllim të mbulimit të humbjeve njerëzore , vendosi të heq kufijtë e çiftëzimit brenda kurorës ë Tij me qëllim shumimi. Ai duke e parë që bijtë e tij edhe nuk ishin aq të zot në çështjen e mbarësimit të grave të veta, bie haptas në ujdi me Kainin ( djallin që është i pavdekshëm )që të nisë menjëherë punën e pllenimit të nuseve të djemve duke mos përjashtuar këtu as bashkëshorten e tij . Noja i rraskapitur dhe i frikësuar nga vdekja me vetëdije e vë gruan e tij në shtrat me Kainin. Këtu arrin edhe kulmi i devijimit të normës së mësimit të shenjt me artin e tij shpotitës…?!!Në fakt , kjo ishte një shpikje fantazie e cila në këtë formë të trillimit arrin nëse mendojmë , që fjalën shqipe paqe –ta bëjë pakt. Sepse këto dy rrënjë fjalësh janë të motivuar nga e njëjta rrënjë . Pakti (nuk mund të prodhojë paqe). Por fjala paqe prodhon pakt . Kjo që shpik Samaraga është nënshtrim të paqës (Zotit) ndaj paktit ( djallit)…?!
Në fund të kësaj historie dhe dredhie të Kainit , shohim se spikatë hilja e tij me planin e Zotit. Ai për ta sfiduar atë shohim që i mbarësonte gratë , por më pas i hidhte në ujë…?!! Thjesht atij, nuk i pëlqente veprimi i Zotit. Agjenda e lartësimit të kësaj çështjeje devalvon institucionin e së drejtës dhe të vetë çmimit Nobël.
Nga ky trajtim i çështjes , shohim që Samaraga në një farë mënyre „zbulon“, se qëllimi për të krijuar një njerëzim të ri( racë njerëzore) veç kishte dështuar. Nga lloji i më hershëm njerëzor i binte që të ketë shpëtuar në Kohë – vetëm Kaini me natyrë vrasësi që jeton edhe sot si prindi ynë njerëzor i mbijetuar dhe i mishëruar brenda vet neve.. Kjo që u tha kuptohet që është një deformim artistik, por edhe një realitet që ndeshet në jetë, mirëpo siç u cek nuk ka të bëjë me të vërteten shpirtërore të shpalljeve hyjnore.
Shkrimi i shenjtë që ironizon autori. Psh.(Kurani, jep shpjegime të hollësishme se kush mbijetoi përmbytjen dhe kush ishte në barkë…?!!!
Përse Zotit nuk i pëlqente njeriu- sipas Samaragës..?!
Pasi e krijoi njeriun Zoti e shikoi që e krijoi me të meta, sepse nuk ishte i përsosur as sa disa kafshë nga se nuk prodhonte tinguj të artikuluar(zëra ulurimë) siç bënin ata. Pa çka se Zoti , pohon se e krijoi njeriun në formën më të përsosur në shembulltyren e vet. Sepse po të mos kish dije absolute zor se do të kish mundur të mbijetojë në përplasje me speciet tjera sepse nuk ka as sot asnjë prodhim njerëzor pa udhëzim të përdorimit..
Kështu , i zënë në grackë të planifikimit të gabuar , Zoti pasi e hetoi që njeriu nuk mund të fliste , i rrasi atij, shpejt e shpejt me pëllëmbën e tij, një gjuhë në grykë e cila lehtë vërehet sipas autorit se është e pa kontrolluar. …?!Ai gjithashtu, më pas , e fajëson Zotin , sepse iu ndaloi atyre të ndërtojnë pirgun e Babilonit duke pasur për qëllim të ngritën sa më afër tij .E dhe kjo përpjekje e njerëzimit dështoi, sepse Zoti kish
krijuar parakushtet e mos marrëveshjes në mes tyre. Zoti kish krijuar shumë gjuhë të cilat e penguan njerëzimin të merrej vesh rreth ngritjes së Kullës së Babelit( Babilonit) . Për ndryshe , sikur të ekzistonte marrëveshja ai do të ishte ngritur dhe popujt do të jetonin në harmoni edhe në ditët tona..?!
Mirëpo sipas mësimeve të Kuranit, shohim të thuhet se ai na ka “krijuar ne fise e popuj që të njihni njëri tjetrin dhe të na adhuroni ne. …”?!
Nga ku del se diversiteti gjuhësor, është projekt hyjnor bashkë me tolerancën dhe nuk mund të jetë shkak që njerëzit të refuzohen në procesin e komunikimit dhe adhurimit. Andaj këtu nuk ka padrejtësi…?!.Njohja e njëri tjetrit – me gjithë dallimet është besimi i drejtë në Zot . Kurse ajo që vlerëson Samaraga –si njeri i paqes se shkak i mos komunikimit është diversiteti është vetëm parim globalist i bërë trend.
Përndryshe në islam Zoti, garanton, që çdo njërit nga ne , në ditën e gjykimi do ti flasë në gjuhën e tij që fliste para ringjalljes sepse ai vet thuhet se i kupton të gjitha gjuhët , e vet flet ashtu si i ka hije me gjuhën hyjnore të kuptueshme për të gjithë popujt .
Zoti veten te pellazgët monoteistë e quan ALLA
Dëshmohet se ai në shumë gjuhë të vjetra të botës – pra edhe në pellazgjishte (siç dëshmon ilirologu- Enezo Gati..) vetën e quante Alla. Mbase (h) vjen edhe nga natyra e gjuhës arabe.
Kurse në shkrimet e vjetra të cilat llogariten me origjinë hyjnore shkronja A ,shohim se nuk shkruhej fare sepse nënkuptohej që kë simbolizonte.
Pra ,duam të shtojmë se as gjuha hebraishte , as ajo”greke”, e as” latine “ po as edhe ajo arabe, në adhurim nuk ndryshojnë në peshë, sepse , sipas këtij vargu Kuranor të gjitha janë njëlloj…?!!!
Edhe sot në procesin e lutjes së besimeve monoteiste shohim se për adhurim përdoret fjala “Amin“, në kuptimin : O ZOT PRANOJE LUTJEN…?!!Ndërsa ky koncept dhe filozofi, ruhet edhe te libri „ Zbulesa „ që i vije Gjonit, njërit nga apostujt e Krishtit , që i kish shpëtuar ndjekjes në një shpellë të Greqisë. Edhe në Zbulesë (që mund të jetë një sinonim i Fatihës në shqip – Zoti atij i paraqitet duke i thënë që ai vetë ishtë „ All-fa“ dhe „ Omega“, në kuptimin i pari dhe i fundit. – në kuptimin i plotfuqishëm dhe i gjithë mëshirshëm..?!!! Shiko këtu një përkim interesantë.
Gjurmët e shpalljeve ruhen edhe në vetë eposin shqiptar…?!!
Duke arsyetuar, madje duhet cekur se gjuha e Ungjillit- që foli vetë Krishti (Isa as), u zhduk ose e zhduken me krijimin e gjuhëve të reja teknikat e të cilës i njihnin murgj të veçantë. Andaj kopjet e këtij shkrimi sot na thuhet se ruhen në gjuhen greke, por që askush nuk i ka parë….?!!! Për të vazhduar më tej me këto arsyetime e për të kuptuar eposin tonë, le t’i kthehemi për një çast Kainit të Samaragës.
Pas kësaj që ngjau, Zoti ishte gjithashtu tepër i pamëshirshëm ndaj Kainit kur e dënoi atë me bredhje – endje rrugëve gjatë tërë jetës që libri i fundit nuk ka njohuri për këtë. Në etno psikologjinë shqiptare, si jehonë e këtij mallkimi – nëme , nga Dhjata e Vjetër, mendojmë se ruhet edhe besimi që njerëzit e nëmur mbesin duke ngarendur rrugëve të botës vazhdimisht deri në vdekje. A mos mbeten kështu edhe vetë hebrejt?!Dhe Samaraga të jetë në këtë agjendë që e bëri me emër…?!
Përndryshe , kodi moral i Dhjatës së Vjetër, po thuajse ruhet fare i konzervuar si moral dhe si veprim te etnosi i lashtë shqiptar ?!!!
Ai (Zoti), nuk i shqitet Kainit, dhe vërejmë që atij i paraqitet disa herë në rrugë në formën e një plaku që vazhdimisht i shtron pyetje interesante Kainit. Zoti në këto skena ashtu si në etnosin shqiptar, është edhe vet fati i shkruar dhe i parashikuar i profecive-Kujto për krahasim, takimin e ustallarëve të Miti i Rozafatit, me plakun(Zot), që lyp sakrificë ….?!!
A mos kemi këtu te Rozafati një shtrembërim të porosisë hyjnore , ku flijimi në fakt u urdhërua ,dhe ngjau..?!Ajo që ngjau duhet të jetë trllim sepse po të ishte e vërtetë , përse Zoti, tregon se nuk kish nevojë për Kurban me rastin e Ismailt , kur Ibrahimi u betua që po të kishte një fëmijë mashkull do ta flijonte , për të .., për të fituar të dytin . Fakti se Zoti kur e kujtoi në fjalën e dhënë dhe Ibrahimi deshi ta përmbush amanetin , por që nuk ngjau duke i zbritur një dash nga Parajsa shihet se si argument me këtë vë në tokë drejtësinë hyjnore duke treguar që Zoti i vërtetë nuk kish nevojë për sakrificë njerëzore .Kujto këtu që arabët para islamë për hatër të Zotit- flijonin fëmijë e parë- kuptohet të kohës së Abrahamit(Ibrahimit as). Pra Zoti i Ibrahimit nuk ishte mizor , por fisnik…?!!Pra çdo gjë është një agjendë e trilluar sipas mitit që ka kuptimin se farëzimi që bëhet në tokë , doemos që është një lloj energjie e deponuar nga Zoti në farë e cila si e tillë kur del nga Zoti humbet sepse ëshë nga “gjaku i Zotit” dhe për këtë Perëdisë për mes flijimit- sakrificës i kthehet gjaku i perëndisë që na e kthen në bereqet dhe kuptohet se ky është vetëm spekulim.
Zoti ishte sipas Kainit, i pamëshirshëm dhe i rreptë edhe atëherë kur vendosi të zhdukë nga faqja e dheut ,Sodomën dhe Gomorën, në të cilat edhe ai ishte dëshmitarë i ngjarjes , kur ata e pësuna bashkë me fëmijët e pa fajshëm dhe pleqtë . Atëherë në hidhërimin e vet zhduku edhe çdo gjë tjetër të gjallë. Mirëpo,sipas Samaragës i ra, që me këtë sjellje të pa pëlqyer e të nxituar, të ketë nxitë incestin familjar që filloi e aplikohej te familja e Lotit(Lutit as)- Bashkohanik i Nojës .
Por rasti ngjau kur Loti , për të shpëtuar nga ndëshkimi i llahtarshëm i Zotit , iku në një shpellë bashkë me të dy bijat e veta. Kuptohet se për rreth shpellës, nuk kish as edhe një krijesë njerëzore…Prandaj, një ditë prej ditëve, vajzës së madhe të Lotit, i lind ideja që të flejë me babain e vet plak, për të siguruar trashëgimtarë, dhe për ta realizuar këtë ajo e nxit edhe motrën e saj të flejë me prind?!! Akti i këtillë kryhet, kur Loti ishte i dehur dhe nuk dinte çfarë ndodhte..?!!!Në fakt këto konstatime nuk kanë mbështetje në dispozitat hyjnore të fundit dhe as në mitin shqiptar populli Lutit – i Sodomës dhe Gomorës janë aty ku sot shtrihet Deti i Vdekur dhe u asgjësuan sipas historisë së Lutit , atëherë kur këta dy popuj filluan të aplikonin çthurjen në sek duke bërë seks brenda gjendjet ose seks me kafshë dhe Zoti , pasi i paralajmëroi për mes engjullit që iu shfaq profetit Lut i zhduku me zjarr nga qielli me një vdekje momentale.
Trillimet vazhdojnë edhe më tej, kur Zoti qe i pa drejtë edhe ndaj Nout si mbret, të cilin e krijoi steril , por që kish një grua shumë të bukur Lilithin, me të cilën dashurohet Kaini duke fituar një fëmijë të paligjshëm madje edhe pa vullnetin e tij.
Tjetër, Zoti sipas tij ishte i rreptë e vetëm për të manifestuar devotshmëri dhe përulje para Tij. Këtu shohim që rasti nuk ngjet sepse Kaini e largon krahun e Abrahamit me shpatën e tij para se ajo të godasë të birin që edhe kjo është trillim .
….Pastaj kemi sprovat ndaj Jobit(Ejupit as) të mjerë me sëmundje që nuk përputhet fare me Kuran dhe me vetë librat e shenjtë etj.
Historia dëshmon që këto mite, kurrë do herë që trajtohen veçmas të fusin huti e madje mund të shërbejnë edhe për krijimin e do doktrinave ekstreme e me pasoja për kulturën gjithë njerëzore. Është vërtetuar se edhe vetë Hitlerit, nuk i pëlqenin mitet e tilla për të cilat rrëfen religjioni i krishterë . Andaj edhe ftonte haptas në braktisjen e fesë së Papës duke mohuar ekzistencën totale të Zotit. Ai me filozofinë e tij arsyetonte, se religjioni nuk i nevoitej fare atij , as popullit gjerman .Haptas deklaronte, se ai , synonte që në selinë – fronin e shenjtë të Shën Pjetrit, duhej të rrijë një prift shërbëtor dhe i cili duhej të rrethohej me do plaka magjistare.
Arianët jetuan duke predikuar paganizmin e vet – mësonte ai , dhe ishin të kënaqur me te . Kurse mbi logjikën e mohimit të Zotit, ai kish formuar 6 divizione “ SS” që, siç shprehej vetë, nuk besonin fare në Zot, dhe që ishin të gatshëm të kryenin çfarëdo akti mizor në të cilin ftonte “fyhreri- prijsi i tyre”
Çfarë ndikimi kish kjo filozofi për kohën, ndoshta flet edhe fakti që Samaraga, që shkroi Kainin , por jo vetëm këtë, i qëlloi të ishte bashkë kohanik i Hitlerit…?!!!